Sola og månen og alle stjernene

Ein kan sjå ut glaset og tenkja på at ein skulle ikkje ha vore der ein er. Ein kan tru det er slik, at dersom ein er usikker på om ein skal vera der ein er så bør ein reisa vidare. Eller aller helst slå seg til ro med at ein er der, det ville vel vera det beste.
Han er sterk i trua seier ein gjerne. Går det verkeleg an å vera sterk i trua? Eit lite tankesprang; Eg har augo å sjå med og øyrer å høyra med, men ingenting å tru med. På den annen side kan eg heller ikkje høyra min eigen hørsel eller sjå mitt eige syn. Kan eg då tru mi eiga tru?

Takk til Karsten Isachsen

For så høyt elsket...