Ein veldig vakker dag

Forløp:
Eg treng ein setting, eller setning. Kva skulle den kunne vera? Noko daglegdags, dommen, daglegdags, vakker dag

Resultat:
Ein veldig vakker dag er den dagen då ein vaknar tidleg av seg sjølv og kjenner at kroppen fungerer som den skal utan spor av stive musklar eller eit trøtt tryne. Ein lever berre der og då og skjønar at det er klokt å gje seg hen til noko større enn egen kynisme og egoisme. Dei tinga ein ikkje likar tenkjer ein ikkje på fordi ein freistar å møta alt og alle med et ope sinn. Dermed vert ein heller positivt overraska når mattetimen går mykje betre enn forventa fordi ein faktisk var så vaken at ein klarte å følgja med. Ein møter nye menneske og pratar med dei, får tak i ein liten bit av liva deira og lyttar til dei. Det er ein veldig vakker dag, den dagen ein kan klara nettopp det. Ein gjer det ein klarar og veit at no har ein gjort sin jobb, og det er ein skikkeleg god jobb. Dagen går og kvelden tilbringer ein saman med gode vener. Gleda er stor og ho du likar smiler til deg og sa ho var glad i deg då ho gjekk. Kvelden er alltid ung og den harde kjernen er der endå. Praten går om både lystige og alvorlige tema utan tanke på at morgondagen startar tidleg.
Ein slik veldig vakker dag opplever eg å drøyma om innimellom, mendan dei fleste andre dagar der eg blir møtt av smil eller helst farvel med et smil ”berre” er ein vakker dag. Denne dagen trur eg ein kan få oppleva eit glimt av Himmelriket. Eit glimt av den immanensen som romantikerne snakka om vært gitt os vanlege dødelege. Ein legg seg med eit smil om munnen og får kanskje ikkje sova med det same. Då står ein opp og les eller kanskje helst skriv.Det er ein veldig vakker dag.

Takk til Bjørn

ILO

Sikkerheten om at dette var noko eg hadde delt med alle og ikkje berre dei spesielle låg der. No gjer eg uansett det. Forresten så sende eg nett ein MMS til ei fantastisk jente med bilete av Aass bryggeri i Drammen tatt klokka 05.31 i dag tidleg.
Under har du det eg meinte då eg var så sikker i mi sak:

Det nye ordet, ILO. Det ordet som står for det opplevelsene jeg vet jeg har innimellom, sånn som nå for eksempel når jeg bare sitter og lar det strømme over. Eller når jeg leser en dødsannonse og det istedenfor døde står noe sånt som: reiste hjem til Jesus. Då fryser jeg på ryggen og noen ganger er ikke tårene langt unna. Så sentimentalt! Eller når jeg tenker på engler. Det er fantastisk det. At slike vesener som er opphøyet over tid og rom og av ren ånd kan komme i kontakt med oss mennesker. Det er en opplevelse jeg tenker på ofte: å møte en engel. Hvilken tilfredstillhet. Noe så enkelt som et vers med ordene engler som gjester får meg til å stoppe opp et øyeblikk bare for å lure på om jeg kanskje noen ganger har hatt nettopp det. Tenk å ha engler som gjester. Glem ikke gjestfriheten står det skrevet, for ved den har noen av dere hatt engler som gjester.
ILO var det jeg skrev om. Selvsagt står det for intens lykkeopplevelse. Disse opptrer med jevne mellomrom og er som små stjerner i hverdagen. Små lyspunkter på Himmlen er de, som vitner om at det i det uendelige mørket også er uendelig med lys. For lyspunktene forsvinner aldri. De kan være fraværende en stund. Men de forsvinner aldri helt, ikke før man dør. Da forsvinner de. Eller egentlig ikke. Det som skjer er at alle de små lyspunktene slår seg sammen og overvinner mørket. Alle stjernene på Himmelen samler seg til en megastjerne som lyser ut over hele universets uendelighet og alle planetene fra evighet og til evighet. Det er Himmelen, tror jeg.

Detta er det vel det det det det de vil høyra

Misjonsprosjektet går så det suser!

Likevel er det valkamp. Samstundes som eg skal sova og gjerne stå på ski og vri - på gassen og fiska og kanskje smiska og debattera og konstruera og arbeida og smila og bila og bussa og pussa og toga og støvsuga i stova og eta og veta - alt og svelga og velga og tenka og benka - spiker og lesa og fresa - dersom det trengs og og trene og mene og synga og kanskje gynga og elska og æra og sosa og kosa - meg og slappa av og ta av og snakka og pakka og vaska og klaska - handa i bordet og hogga ved og setja foten ned og bestilla og grilla og båta og gråta og høyra på mongen låta og reisa og peisa og sjå og gå - eller springa og klippa og ikkje sippa og leva og sveva - på ei sky høgt oppe i lufta og skriva og riva og raka og vera engasjert, disiplinert, strukturert, representetiv, ikkje støl eller stiv og sist men ikkje minst eit hovud framføre - alltid...
Lev alltid som om Jesus skulle koma att i morgon. Eller elsk som om Jesus skulle koma att imorgon. Lev som om Jesus aldri skulle koma igjen.
Æres den som æres bør stod det på eit russekort ein gong. Dersom eg ein gong vert russ kan du jo tenka deg... Eg må opna ei bok og sjå i henne. Det er mange månadar sidan sist.
Dødelig. Men det gir liv - nettopp liv! Det er det ikkje, det vert ikkje den. Eg MÅ byggja meg sjølv opp i blant!
No skal eg opna LysPunkter og det første eg les skal eg skriva ned her: "Iblant sitter jeg å tenker, i blant bare sitter jeg." Det var heilt tilfeldig. No skal eg snart berre sitta. I alle fall for ei lita stund. Frå Halligdalen var det og.

Forresten: Veit du kva for ein norsk by som ligg midt i Tsjekkoslovakia? Nei det gjer du vel ikkje. Eller kanskje. Det hadde vore morosamt. Vinnaren skal få veta ein løyndom eller ta del i ei røynda.

Forresten må eg seia at Narnia er meir okkult enn Harry Potter. Viss ein då tar utgangspunkt i at verken "Gutten som overlevde" eller Clive Staples Lewis fantastiske verd ikkje har noko kristent bodskap. Dersom ein meiner at, nei eg skal ikkje vera intolerant. Viss ein meiner at Hary Potter er ukristelig kan ein heller ikkje sjå etter ein kristen bodskap i Narniabøkene som er like "magiske."

For så høyt elsket...

Samanheng

Viser til: Drømmelignende frekkheter og Den smale grusvegen

Jonathan måse……………………

Det varte ikkje lenge før Jonathan måse var langt ute på havet att og øvde seg, aleine, svolten og lykkeleg. Plutseleg fekk han auge å på ein fiskebåt, han flaug ned til den og satt seg på masta. Rett etterpå høyrde han ei stemme som sa ”Kom her da måse, eg har fisk til deg.” Det var ein stor tjukk mann med skjegg og sydvest som sa det. Jonathan flaug ned til han og heiv innpå med fisk. ”Eg såg at du flaug der oppe, det var heilt fantastisk. Eg eig tilfeldigvis ein dyrehage i England, der er det utruleg mange fine måsejenter. Kva seier du til det? Du ville bli ein helt visst du vil.” Jonathan tenkte seg nøye om før han svarte at han så klart ville det.
Eit par dagar etter var dei framme i dyrehagen. Dei begynte med showet med ein gong han kom dertil. Han var den beste flygaren dei nokosinne hadde hatt. I parken møtte han den finaste måsejenta han nokon gong hadde sett, dei vart kjærestar med ein gong og gifta seg etter ein månad. Dei fekk mange måseungar og levde lykkeleg i alle sine dagar, og snipp, snapp, snute så var eventyret ute.
23.08.2002 Andreas Sørås

Hei!

Eg heiter Andreas, er 13 år og går i klasse 8c på Garnes ungdomskule. Der likar eg meg utruleg godt, og har kome i klasse med ein kjempekjekk gjeng. Eg er frå Espeland i Arna som ligg eit par mil utanfor Bergen. Saman med meg bur Mamma (Anne-Britt 43) Pappa(Jarle 40), Matilde(16) Henrik(8) og Mormor som heiter Nancy (83). Vi bur i eit grønt gamalt hus i Moldahaugane på Espeland.

Her trivst eg kjempegodt, og har budd her sidan eg vart fødd den 23. mai 1989. Eg er om lag ein meter og 70 centimeter høg og veier rundt 65 kilo. Akkurat no har eg heilt lyst hår fordi eg bleika det for eit par dagar sidan, men vanlegvis er eg mørkeblond. Augefargen min er lyseblå, noko som også er yndlingsfargen min.

På fritida likar eg å være med venar, spele fotball, reise på leir og gå på Y-ungdom. Elles likar eg å spele og gjere andre ting med data, men det skal de få høyre meir om seinare. Når eg skal høyre på musikk likar eg å høyre på litt av kvart som til dømes: All Stars United, A-ha, Travis og mykje anna.
Dei to beste venene mine heiter Christopher og Joakim, dei har eg vore kjend så lenge eg kan hugse.

Det er fint å jobba i Mesta

Veldig fint faktisk!

Mellom Salme 22 og 23

Den beste plassen å leva må vera mellom Salme 22 og Salme 23.
Å leva i lyset vil gje liv sjølv om ein er i salme 22. I salme 23 er ikkje det noko problem.

Refleksjon, fiolosofi osv.

Gjerne det takk!

For så høyt elsket...

Hahahahahaha

Det er rart med det. Hahahahaha.
Korleis ein merkjer at alt legg seg til rette. Det må vera den rette vegen må eg berre seia. Det er den rette vegen. Det veit eg. Ofta kjenner eg meg ganske velsinga.

Kanskje har eg sagt det før, men likevel seier eg det att: "Dersom eit problem kan løysast, kvifor vera bekymra? Og viss eit problem ikkje kan løysast, kva hjelp er det då i å bekymra seg?"

Samtidig lurar eg på kvifor ikkje eg kan hosta når Morten Abel...

Ein gong snakka eg med ein om det. At det alltid ordna seg. Han hadde det på ganske same måten. Me er ganske like me to. Når noko ser håplaust ut har eg alltid eit håp att. Uansett. Slik er det berre. Det er ei velsigning eg ikkje h vilja ha vore for uten.

Det er rart korleis det ordnar seg. Det er berre til å le med livet.
For hugs det ordnar seg alltid til slutt. Får me håpa.

Hugs også at demokratiet er det desidert beste styresettet. Hugs det.

Mwambu Promotions

JACK NELSON WAMBOKA

MANAGING DIRECTOR

P.O Box 9382-00200 Tel:- 020-343016 Noairobi - Kenya

Email:- mwambup@yahoo.com Cell: 0726 400 092/0733 776 666

Nå såg det heise traust ut her

Difor legg eg ut eit bilete av tidenes spill. På PStwo vel å merka. Med multipæt.

Fargerik fakturering

Detta er det vanskeleg å skriva noko om. Eg gler meg utruleg mykje til hausten spesielt, det vert kanskje litt kaotisk no i sumar. Steg for steg må det verta. Uansett var det fantastisk. Prat må det også koma.
For så høyt elsket..............................................................................

I går var eg i bryllaup bryllaup

Perfeksjonisme og idealisme

Disse to ismene har rula litt rundt under hjernebarken de siste dagene og ukene.
Selv kjenner jeg mange perfeksjonister og noen idealister. Egentlig har lurt litt på hva disse to ordene betyr, og om (i så fall hva?) de har noe til felles.
Perfeksjonisme kan være veldig hemmende for hovedsaklig kreativitet, men også for noe vel så viktig; Gudslivet. Dersom man skal perfeksjonere sitt liv med Gud vil man ikke oppnå annet enn gjentakende skuffelser. Det å overføre sin egen perfeksjonisme til livet med Gud høres både slitsomt og umulig ut. Da vil det alltid bli et press uansett hvor godt perfeksjonert man er og nåden vil aldri bli nok. Som nevnt er også prefeksjonisme som egenskap veldig hemmende for kreativitet: man har et ideal å arbeide ut i fra og dersom det kommer et annet, litt kreativt, forslag blir det forkastet på grunn av den enorme slaviskheten perfeksjonismen medfører. Altså er det ikke alltid positivt, faktisk ganske sjelden, å perfeksjonere det man gjør. Dette mener jeg fordi man ved perfeksjonisme mister, eller står i fare for å miste, den lille fliken av evne til å se det kreative og fantastiske skaperverket vi omgir oss med hver eneste dag.
Hva har så perfeksjonisme å gjøre med idealsime? Før man kan si noe om det må man slå fast hva idealisme egentlig er. En definisjon på idealistiske mennesker lyder som følger: mennesker som lengter etter og jobber for et idealsamfunn. Selvsagt kan man også ha et mer snevert syn på idealisme, men likevel synes jeg denne definisjonen er både mer inkluderende og omfattende. Andre igjen er av den oppfatning at idealisme er umulige drømmer kombinert med en liten smule dumskap. Noe som medfører at man ofte havner i uføre når det gjelder styresmakter og makthavere. Dermed hemmer man saken mer enn man tjener den. Hva om man så kombinerer idelalismen med kunnskap og andre midler? Hadde det fungert? En kjent forrteningsman sa en gang at dersom idealistene virkelig hadde hatt penger til å realisere sine krav og drømmer, ville de ikke gjort det. Mer feil går det ikke ann å ta! Personlig er jeg av den oppfatning at den oppvoksende slekt, med dagens tenåringer i spissen, er så preget av informasjonalderen og dens "kunnskap" at de vil kombinere sine evner med idealsime og dermed oppnå store ting!

Mange mener nok at jeg ikke er nok idealistisk av meg, i alle fall noen. Det kan jeg nok være enig i. Det er jo mye morsommere å dra hypoteser om hva som kommer til å hende ut i det virkelig absurde. Derfor må jeg avlutte med å si at idealisme er en egenskap som i uminnelige tider har appelert til ungdommers fantasi verden over. Det har igjen medført at de har utført handliger og aksjoner som ikke har blitt bokført. Jeg håper å slippe unna disse aksjonene, i alle fall litt.

Et stikkord kan være stilferdig og intelligent idealisme.